Pierwsze warszawskie powstanie

Zryw rozpoczęty 19 kwietnia 1943 r. stał się symbolem oporu i walki o ludzką godność. Był to jednocześnie tragiczny koniec światowego centrum kultury żydowskiej – pisze historyk i antropolog.

Aktualizacja: 19.04.2019 07:10 Publikacja: 19.04.2019 00:01

Pacyfikacja getta warszawskiego widziana z perspektywy Placu Piłsudskiego

Pacyfikacja getta warszawskiego widziana z perspektywy Placu Piłsudskiego

Foto: ZIH/FORUM

W 1939 r. Warszawa była światową stolicą Żydów, ich prawdziwą „metropolis”. Tylko w Nowym Jorku mieszkało ich więcej, ale nigdzie na świecie społeczność żydowska nie była tak różnorodna religijnie, filozoficznie, politycznie, kulturowo, intelektualnie i artystycznie jak w Warszawie. Żydzi stanowili wtedy jedną trzecią mieszkańców stolicy i byli integralną częścią miasta. Ich świat zawalił się 1 października 1939 r., gdy oddziały niemieckie wkroczyły do Warszawy. Przez rok warszawscy Żydzi byli znieważani, poniżani, dyskryminowani, bici, szykanowani, okradani, zmuszani do pracy fizycznej, pozbawiani pracy i przedsiębiorstw oraz prawa do wykonywania zawodu, w przypadku gdy ich klientami byli nie-Żydzi.

Pozostało jeszcze 94% artykułu

Odbierz 20 zł zniżki - wybierz Płatności Powtarzalne

Czytaj o tym, co dla Ciebie ważne. Sprawdzaj z nami, jak zmienia się świat i co dzieje się w kraju. Wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia, historia i psychologia w jednym miejscu
Historia
Paweł Łepkowski: Spór o naturę Jezusa
Historia
Ekshumacje w Puźnikach. Do odnalezienia drugi dół śmierci
Historia
Paweł Łepkowski: „Największy wybuch radości!”
Historia
Metro, czyli dzieje rozwoju komunikacji miejskiej Część II
Historia
Krzysztof Kowalski: Cień mamony nad przeszłością