To nie może się już powtórzyć

W poniedziałek przypadła 69. rocznica wyzwolenia największego niemieckiego obozu zagłady w Auschwitz oraz Dzień Pamięci Ofiar Holokaustu. Choć zabrakło wspólnej polsko-izraelskiej rezolucji, to w świat poszedł głos, że obozy były niemieckie, a nie polskie.

Jedną z byłych więźniarek, która wróciła do miejsca kaźni, jest Zofia Posmysz.

– To, że niemal 70 lat po wyzwoleniu obozu jesteśmy tutaj, świadczy o tym, że świat nie zapomniał i utwierdza nas w nadziei, że nie zapomni – mówiła i dodała, że już w czerwcu 1945 r. – kilka miesięcy po wyzwoleniu obozu – była w nim ze swoją matką, która chciała zobaczyć, w jakich warunkach mieszkała. Pokazała jej wówczas blok 27, który był szpitalem, w którym przebywała, chorując na tyfus.

– Pokazałam mamie pryczę, na której leżałam, a ona zapytała, czy te szuflady to były nasze łóżka. I zaraz chciała jak najszybciej wyjść, a po powrocie do domu prosiła, bym więcej tu nie przyjeżdżała i zapomniała o tym – wspomina Posmysz.

Nie zrobiła tego. Wciąż wracała i wraca do obozu. Nieraz słyszała pytanie, dlaczego to robi. – Dlatego, że jest – mówi krótko.

Inny były więzień obozu Noah Klieger mówił, że 69 lat po opuszczeniu Auschwitz przyjeżdża jako dumny obywatel państwa żydowskiego.

Wspomniał, że 27 stycznia 1945 r. w obozie nikogo nie było. Niemcy, wycofując się przed wojskami radzieckimi, zabrali ze sobą 57 tys. więźniów, aby umieścić ich później w obozach w Trzeciej Rzeszy.

– Niemcy jechali ciężarówkami, samochodami, motorami, rowerami, wozami oraz końmi. My musieliśmy iść pieszo. Kto nie nadążał, był zabijany. Drogi Śląska były usłane ciałami tych, którzy przeżyli Auschwitz i zostali zastrzeleni jak psy w czasie tego marszu śmierci – wspominał Klieger.

Wczoraj do Oświęcimia przyjechała grupa ok. 20 byłych więźniów. Towarzyszyła im ok. 60-osobową delegacja Knesetu, parlamentarzyści z Polski oraz innych krajów europejskich.

Isaak Herzog, szef opozycyjnej izraelskiej Partii Pracy, zwrócił uwagę, że uroczystość odbywa się w najstraszniejszym dla ludzkiej historii miejscu, które pokazuje, jak można stworzyć i dokonać zbrodni. – Musimy walczyć ze złem, walczyć z antysemityzmem, walczyć o wolność i dobre relacje międzyludzkie – apelował.

W Oświęcimiu miała zostać wydana wspólna polsko-izraelska rezolucja dotycząca kłamliwych określeń polskich obozów śmierci. Jednak z powodu śmierci żony szefa Knesetu Juliego Edelszteina zostało to odwołane.