„Hubal. Henryk Dobrzański 1897–1940” autorstwa Andrzeja Dyszyńskiego oraz wnuka majora Henryka Sobierajskiego to fotobiografia przedstawiającej jego życie oraz rolę, jaką odegrał w historii Polski. Składa się z pięciu rozdziałów: młodość, rodzina, sportowiec, żołnierz, śmierć.
– Fotobiografia, zdjęcia, rysunki lepiej przemawiają do odbiorcy – uważa prof. Witold Modzelewski. – O ludziach, których nie ma, lepiej opowiadać przedmiotami – dodaje Henryk Sobierajski. Andrzej Dyszyński jest przekonany, że „ciągle jest zapotrzebowanie na opisywanie losów Hubala”.
Modzelewski informuje, że powołana została kapituła Krzyża im. mjr. Henryka Dobrzańskiego „Hubala”. Na odznaczeniu znajduje się łacińska sentencja „usque ad finem” (być wiernym do końca). Pierwszy krzyż otrzymał prof. Witold Kieżuń, drugi został przyznany pośmiertnie Irenie Szewińskiej.
Dobrzański już w szkole włączył się w działalność polskich Drużyn Strzeleckich. Gdy wybuchła I wojna światowa, wstąpił do Legionów Polskich. Służbę pełnił w II Brygadzie Legionów w 2. Pułku Ułanów.
Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej o Lwów i w wojnie polsko-bolszewickiej. Po wojnie służył w szeregach 2. Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich. Był medalistą wielu zawodów jeździeckich.
