Faraon Słońce

W siódmym roku panowania Setiego Ramzes, wciąż zaledwie nastoletni, został koronowany na współregenta. Przybrał oficjalne imiona Usermaatre („Silna jest sprawiedliwość Re”), Ramessu-Mery-Amon („Ukochany przez Amona”). Otrzymał też od ojca własny harem, zapewne wraz z poleceniem szybkiego dochowania się potomka – wszak od tego zależała przyszłość dynastii!

Seti I zmarł po szesnastoletnim panowaniu w swej ulubionej rezydencji w pobliżu Awaris, skąd wywodziła się cała rodzina, i Ramzes II objął samodzielne rządy. Nowego faraona rozpierała energia i ambicja prześcignięcia na wszystkich polach swego ojca oraz dawniejszych królów. Kontynuował ambitne projekty budowlane Setiego, sukcesem zakończyła się wyprawa poszukująca wody na nubijskiej pustyni – dzięki wybudowanym studniom można było eksploatować tamtejsze obfite złoża złota.Marzeń o sławie wojennej raczej Ramzes nie zrealizował. Po niepowodzeniu pod Kadesz, które zresztą państwowa propaganda usiłowała przekuć w niebywały sukces, król próbował jeszcze kilkakrotnie rozszerzyć swe posiadłości w Lewancie, ale bez większych sukcesów. Po 18. roku swego panowania musiał się pogodzić ze status quo i zrzec się na korzyść Hetytów pretensji do północnej Syrii. Reszta jego długich rządów upłynęła dość spokojnie.