Istniejące od XVII wieku p.n.e. państwo Shang, obejmujące tereny na pograniczu prowincji Henan i Hopei, w XIII wieku osiąga apogeum swojej potęgi. Ostatnia stolica Shangów znajdowała się w Anyang i była to prawdziwa cytadela z murami z ubitej ziemi. W mieście działały wodociągi i systemy odprowadzania nieczystości. Państwo Shang, choć było silne militarnie (ok. 1200 roku p.n.e. na wyposażeniu jego armii znalazły się rydwany, które dotarły do Chin z Azji Środkowej), w XI wieku p.n.e. uległo koalicji plemion pod przewodnictwem rodu Czou, który stworzył nowe państwo.
Pomiędzy 1300 a 1100 r. p.n.e. w kręgu nordyjskim, obejmującym południową część Skandynawii oraz Półwysep Jutlandzki, zaczęły się upowszechniać instrumenty muzyczne z blachy brązowej, tzw. lury (przypominające trombity). Był to wytwór oryginalny dla tego terytorium. Instrumenty miały szerokie zastosowanie, co potwierdzają ryty naskalne w kamiennych grobowcach podkurhanowych z okolic Bohusläu koło Göeteborga i z Kivik nad zatoką Hanö w Szwecji.
Już od czasów neolitu, czyli 4,5 tys. temu, w okolicach Niedźwiedziówki na Żuławach obrabiano bursztyn. Jednak musiały minąć tysiąclecia, zanim piękno „bałtyckiego złota” poznał świat. Eksport ozdób z bursztynu, a przede wszystkim wstępnie obrobionego surowca, na południe Europy rozpoczął się prawdopodobnie w XV – XIV wieku p.n.e. Żuławski jantar ceniono nawet w Grecji. Dowodzą tego znaleziska w grobach władców kultury mykeńskiej. Sukces handlowy przyczynił się również do niebywałego rozrostu osady w okolicach dzisiejszej Niedźwiedziówki.
