Budynek z lat 1927-39, położony przy ul. Waldorffa 22, powstał w sąsiedztwie stołecznego Fortu Bema jako element wojskowego kompleksu Warsztatów Amunicyjnych nr 1. Autorem projektu był najprawdopodobniej Aleksander Sygietyński, jedna ze znaczących warszawskich architektów dwudziestolecia międzywojennego.
Obiekt wybudowano w 1927 r. w stylu dworkowym. Architekci wykorzystywali w nim motywy odwołujące się do polskiego baroku i klasycyzmu. Charakterystycznym dla tego nurtu był wielospadowy, ceramiczny dach z okienkami w kształcie tzw. wolich oczu, doświetlającymi strych. Takie rozwiązania zastosowano także w budynku kompleksu wojskowego.
Budynek powstał na rzucie litery H. Piętrowy korpus zdobi wejście główne w formie łukowego portalu i balkon na osi. Taka elewacja sprawiła, że przylgnęło do niego określenie "willa generalska", choć został wybudowany jako obiekt biurowy z przeznaczeniem na archiwum.
Budynek ma dwa boczne skrzydła, z których południowe jest znacznie wydłużone. - W zbiorach archiwalnych znajduje się rysunek pozwalający przypuszczać, iż rozbudowa ta miała być kontynuowana, a docelowo planowano budynek domknąć wokół wewnętrznego patio. Planów nie zrealizowano, prawdopodobnie z uwagi na stopniowy spadek strategicznego znaczenia zakładu produkcyjnego w Forcie Bema - opisuje Karolina Gałecka, rzeczniczka warszawskiego ratusza.
Budynek po II wojnie światowej do lat 70. XX w. pełnił funkcje mieszkalne. Następnie ulokowano tu kantynę wojskową oraz zakład przetwórstwa mięsa działający na potrzeby armii.
